Wat is een DAICO?

Heb je al eens van een DAICO gehoord? De kans is groter dat je van een DAO of een ICO hebt gehoord. Hoewel het concept van DAICO nog nooit is ingezet, zijn er wel plannen voor. Wat kunnen we in de toekomst verwachten?

Het begrip DAICO

Het begrip ‘DAICO’ wordt gebruikt voor een toepassing, die een verbetering vormt op het ICO-fundraising model. Een DAICO maakt gebruik van bepaalde aspecten van een DAO. De afkorting staat voor ‘Decentralized Autonomous Initial Coin Offering’. Dit geeft een redelijk beeld van wat het inhoudt. Wij gaan er nog iets dieper op in.

Het idee voor een DAICO is afkomstig van de Rus Vitalik Buterin, mede-oprichter van Ethereum en Bitcoin Magazine. Met zijn idee wilde hij ICO’s veiliger maken, door investeerders te betrekken bij het initiële ontwerpproces. Daarnaast kunnen houders van tokens stemmen voor een refund van bijgedragen fondsen, als zij niet tevreden zijn met de voortgang die de ontwikkelaars maken.

Projecten die gebruikmaken van het DAICO-concept, verplichten zich aan een bepaald niveau van verantwoordelijkheid. Dit geldt vooral voor de ontwikkelaars ervan. Daarentegen krijgen houders van tokens (en investeerders) een stukje rust. Ze zien op z’n minst een levensvatbaar product, of ze krijgen hun geld terug.

Hoe werkt een DAICO?

Een DAICO begint altijd als een smart contract in ‘contribution modus’. Dat houdt in dat het DAICO contract een mechanisme heeft waarbij mensen (investeerders) kunnen bijdragen aan het project, in ruil voor specifieke tokens op het netwerk. Als de crowdsale periode eindigt, staat het contract niet meer toe om bij te dragen aan het project.

Na de contributieperiode treedt er een clausule in werking. We noemen dit de tap variable. Dit is een soort clausule die aangeeft welke hoeveelheid aan tokens ontwikkelaars per seconde kunnen terugtrekken van de token sale. Normaal gesproken staat het limiet op ‘0’, maar bijdragers kunnen altijd stemmen om de tap variable te verhogen.

Gelijkenissen met een DAO

Een DAICO heeft drie gelijkenissen met een DAO.

Allereerst: er is op geen enkel moment volledig vertrouwen dat op een gecentraliseerd team is gericht. Alle beslissingen over de fondsen in een project worden gemaakt aan de hand van een democratisch stemsysteem.

Ten tweede: de financiering wordt niet vrijgegeven in een zogenaamd forfaitair bedrag, maar in plaats daarvan wordt een mechanisme gebruikt om het in de loop van de tijd te spreiden.

Ten derde: er is altijd een mogelijkheid om bijdragen terug te betalen. Deze beslissing worden genomen op basis van ‘wisdom of the crowd’. Dat betekent dat bijdragers kunnen stemmen op een terugbetaling van de resterende financiën als het team het project niet (naar tevredenheid) uitvoert.

De verschillen tussen een DAICO en een ICO

Het grootste verschil tussen een DAICO en een ICO is de toegang tot de fondsen.

Bij een ICO is het zo dat ontwikkelaars volledige toegang hebben tot de fondsen, als de token sale afgelopen is. De ontwikkelaars hebben van tevoren berekend hoeveel tokens noodzakelijk zijn om een levensvatbaar product te maken. Zodra ze dit bedrag hebben binnengehaald, kunnen ze beginnen aan de ontwikkeling van het product. We noemen dit bedrag de ‘soft cap’.

Bij de token sale wordt niet aangegeven waar de ontwikkelaars het geld voor moeten gebruiken. Ze mogen het dus voor alles gebruiken wat zij nodig achten. Maar, er zit wel een addertje onder het gras: als de ontwikkelaars de soft cap niet bereiken, moeten ze al het geld teruggeven.

Een DAICO zit anders in elkaar. Daar kunnen bijdragers stemmen op besluiten om bijvoorbeeld de tap te verhogen, of om fondsen terug te geven. Dat kan bij een ICO niet.

De voordelen tegenover een ICO

Een DAICO kent bepaalde voordelen tegenover een ICO. Het geeft namelijk meer macht aan investeerders. Dit is, vanzelfsprekend, voor investeerders een voordeel.

Bijdragers hebben veel meer te zeggen over het project en oefenen meer invloed uit op de ontwikkelingsfase van het project. Als ze niet tevreden zijn, trekken ze zich terug uit het project.

Dit houdt in dat de kans op oplichting veel kleiner is. Bij een scam met een ICO houden de ontwikkelaars een token sale en laten ze daarna nooit meer iets van zich horen. Het geld is dan verdwenen. Zodra de ICO klaar is, produceren ze niets.

ICO’s lopen het risico niet van de grond te komen. Als een team tientallen miljoenen ophaalt, is de kans groot dat er een verslechtering van motivatie optreedt: het geld is immers binnen. Met het DAICO-model blijft de motivatie om het product constant bij te werken en levensvatbaar te houden. Anders kunnen bijdragers zich terugtrekken.

De nadelen tegenover een ICO

DAICO is nog een relatief nieuw concept, dus er zijn nog een aantal zaken die gladgestreken moeten worden.

Als ontwikkelaars een groot deel van de verdeelde tokens in bezit hebben, hoeven ze waarschijnlijk maar een klein percentage van de bijdragers beïnvloeden om te stemmen en meer geld vrij te maken uit het smart contract.

Daarom is het ook zo cruciaal dat ontwikkelaars zich bijscholen en goed inlezen over ICO’s en DAICO’s. Ze moeten begrijpen waar de prijs van een token op is gebaseerd en waarom deze stijgt of daalt. Zo kunnen ze een goede beslissing maken als er bijvoorbeeld wordt gestemd over het verhogen van de tap-hoeveelheid, of als er geld terug moet naar bijdragers. Het is het best te beslissen aan de hand van de feiten: hoe staat het project er nu echt voor? Een zwakke beslissing is een beslissing die wordt gemaakt op basis van emoties over de prijs van een specifieke token.

Een ander nadeel is dat bijdragers wangedrag kunnen vertonen. Ze vertrouwen blindelings op het DAICO-model en ondernemen zelf niets meer. Ze nemen bijvoorbeeld niet meer deel aan stemmingen en beslissingen. Daardoor wordt de meerderheidsdrempel verlaagt en verzwakt de beveiliging van het mechanisme waarop het model gestoeld is.

De kenmerken van een DAICO

Wat de precieze kenmerken van een DAICO zijn, is nog moeilijk te zeggen. Het is vooral een futuristisch model dat nog nooit daadwerkelijk geïmplementeerd is. We kunnen wel een voorspelling doen, want er zijn wel plannen om het model daadwerkelijk in te zetten.

Neem nu The Abyss, een platform dat is gebaseerd op een crypto reward-ecosysteem. Dit platform wil graag gebruikmaken van het DAICO-model. Dit willen ze onder meer doen met de volgende functies:

• Een resolutie voor tap-verhogingen kan alleen worden gestart door de projectontwikkelaars;
• Er is een limiet op de hoogte van de verhoging, om misbruik te voorkomen;
• De frequentie van een tap-verhoging is gelimiteerd. Bijvoorbeeld maximaal om de twee weken;
• Alleen tokens van investeerders kunnen gebruikt worden om te stemmen, niet die van projectontwikkelaars;
• Bijdragers worden van tevoren goed geïnformeerd over stemmingen;
• Als bijdragers besluiten het project te vernietigen, wordt het Smart Contract omgezet in geld en wordt het geïnvesteerde bedrag uitgekeerd. Tegelijkertijd worden ook alle tokens uit het project van de ontwikkelaars vernietigd;

Bij de laatstgenoemde situatie valt dus op dat het geen ideale situatie is. In de ideale situatie blijft een project bestaan en doen ontwikkelaars hun best om het project levensvatbaar te houden. Niemand die zich inkoopt in een project wil dat het project stopgezet wordt.